Όσο και αν θέλαμε να ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο δίνοντας σου κουράγιο και περιγράφοντας σου ένα πανεπιστήμιο στο οποίο όλα πάνε ρολόι ή είναι όπως ακριβώς τα φανταζόσουν, θα προτιμήσουμε να είμαστε ειλικρινείς.

Δώσε βάση…

Από φέτος η λέσχη η οποία είναι ήδη ένα μήνα περίπου κλειστή ,έχει περάσει στα χέρια ιδιώτη-catering. Αυτό σημαίνει πως ένας επιχειρηματίας, που μόνο στόχο έχει το κέρδος, θα έχει τον κύριο λόγο στο ποιοι θα τρώνε, το πόσο θα πληρώνουν καθώς και για την ποιότητα του φαγητού. Το γεγονός αυτό δεν μας ξάφνιασε αφού τα τελευταία χρόνια παρατηρούσαμε τη συνεχόμενη υποχρηματοδότηση της λέσχης, τη μείωση του προσωπικού και τη γενικότερη μεθοδευμένη προσπάθεια υποβάθμισής της.

Ακόμα ένα ζήτημα που θα σε απασχολήσει σύντομα είναι το θέμα των βιβλίων. Συγκεκριμένα, στη σχολή μας ,ενώ παλαιότερα σημειώσεις και εργαστηριακοί οδηγοί παρέχονταν δωρεάν στους φοιτητές , πλέον είμαστε αναγκασμένοι να τους εκτυπώνουμε και να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι από την τσέπη μας. Επιπλέον, μέσω του συστήματος «εύδοξος» δικαιούμαστε μόνο ένα σύγγραμμα για κάθε μάθημα και είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να αγοράσουμε εμείς το δεύτερο.

Κάτι ακόμα που δυσκολεύει την κατάσταση στη σχολή είναι οι σοβαρές ελλείψεις σε αντιδραστήρια και συσκευές στα εργαστήρια ,κάτι που εκτός από χρονοβόρο και κουραστικό είναι σε πολλές περιπτώσεις και επικίνδυνο.

Θα μπορούσε εύκολα κάποιος να πει πως για όλα αυτά φταίει η κρίση. Τι περίμενες δηλαδή σε αυτή την εποχή? Να τρως και να σπουδάζεις τζάμπα? Αλλά για μας δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Κάποιοι συνεχίζουν να κερδίζουν καθώς ένα ωραιότατο «φιλέτο» επενδύσεων που λέγεται δημόσιο πανεπιστήμιο (ή ό, τι έχει απομείνει από αυτό) έρχεται στο πιάτο τους. Από την αμβροσία ΑΕ ή τον Χούτο (λέσχη Πα.Μακ.) που μάχονται για το τεράστιο εστιατόριο της λέσχης, μέχρι τους εργολάβους που έχουν αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος των υπηρεσιών λειτουργίας του πανεπιστημίου, βλέπουμε ιδιώτες να τρίβουν τα χέρια τους και να απολαμβάνουν τα υπερκέρδη από την εκμετάλλευση των εργολαβικών υπαλλήλων, από τις κρατικές/πανεπιστημιακές χρηματοδοτήσεις, ακόμα και από εμάς τους ίδιους όταν μιλάμε π.χ. για αντίτιμο στην λέσχη.

Να τονίσουμε στο σημείο αυτό ότι τους τελευταίους μήνες οι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου βρίσκονται σε κινητοποιήσεις καθώς οι περισσότεροι από αυτούς (240 στο Α.Π.Θ.) τίθενται σε διαθεσιμότητα. Αυτό σημαίνει πως θα αμείβονται με το 75% του μισθού τους για το επόμενο διάστημα και αν δεν μετατεθούν αλλού, τότε θα απολυθούν.

Με ταχείς ρυθμούς το κράτος προσπαθεί να αποδεσμευτεί από την ούτως ή άλλως ελλειμματική χρηματοδότηση του πανεπιστημίου και να στρώσει το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση του, ένας στόχος που απέκτησε γερές βάσεις με την ψήφιση του νόμου πλαίσιο το καλοκαίρι του 2011.

Προφανώς το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί το μοναδικό στόχο της επίθεσης σε αυτή τη συγκυρία, αφού από τα νοσοκομεία και τα σχολεία μέχρι τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μισθούς, το κράτος πασχίζει να διαφυλάξει με κάθε μέσο τα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου. Δε χρειάζεται να πάμε μακριά. Στη Χαλκιδική οι άνθρωποι που αγωνίζονται ενάντια σε μια ιδιωτική επένδυση που θα καταστρέψει τον τόπο και τις ζωές τους, έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή τόσο στο δρόμο όσο και στις δικαστικές αίθουσες, καθώς πλέον διώκονται σαν κακοποιοί. Ενώ εκεί που το κράτος δυσκολεύεται να επέμβει επίσημα, αφήνει άλλους να κάνουν τη βρωμοδουλειά, κλείνοντας το μάτι στους φασίστες που κάνουν δολοφονικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας. Κι όμως, μετά το ακραίο συμβάν της δολοφονίας του αντιφασίστα Π. Φύσσα από τους νεοναζί της χ.α., βάλθηκαν να μας πείσουν πως αυτούς που τόσο καιρό υποθάλπουν και σε μια νύχτα τους έσπρωξαν στην βουλή ξαφνικά τους θεωρούν εχθρούς της «δημοκρατίας» και πρέπει να τους βάλουν φυλακή.

Λάβε δράση…

Οκ, όλοι την ίδια σάπια πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε και το πιο εύκολο είναι να κλειστούμε στο σπίτι μας και να μιζεριάσουμε. Από την άλλη, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε ζωντανά κομμάτια της ιστορίας και πως μπορούμε με τις πράξεις μας να αλλάξουμε τη ροή της!

Γι’ αυτό, δημιουργήσαμε ένα αυτόνομο σχήμα στη σχολή μας, η λειτουργία του οποίου βασίζεται στον αμεσοδημοκρατικό και αντιιεραρχικό του χαρακτήρα. Σκοπός του σχήματος είναι να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τα προβλήματα με βάση τις δικές μας ανάγκες. Επιλέγουμε να αποφασίζουμε με συνδιαμόρφωση και όχι με τη λογική της πλειοψηφίας-μειοψηφίας. Επίσης, αντιτασσόμαστε στη λογική μιας στείρας παραταξιακής γραμμής που αντί να βελτιώνει, για μας συνήθως βαλτώνει τέτοιου είδους εγχειρήματα. Ως φυσικό επακόλουθο αυτών, δε συμμετέχουμε στις φοιτητικές εκλογές καθώς είμαστε ενάντια στις λογικές της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Η ψήφος για εμάς αυτή τη στιγμή συμβάλλει στη μετάθεση των πολιτικών ευθυνών του ατόμου, αποτελεί έναν τρόπο για να νιώσει ότι έκανε το καθήκον του και με το πέρας των εκλογών να επαναπαυτεί στο ότι διάλεξε κάποιον αρμόδιο για να λύσει τα προβλήματα του. Γιατί πιστεύουμε πως κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος να υπερασπιστεί τις ανάγκες μας από εμάς τους ίδιους. Τέλος, ανάλογα με τη δυναμική που του προσδίδουν τα άτομα που το συγκροτούν, το σχήμα εξελίσσεται στο χρόνο και είναι ανοιχτό σε κάθε φοιτητή/φοιτήτρια που θέλει να βγει από τα καλούπια που άλλοι έχουν φτιάξει για αυτόν χωρίς αυτόν και πιστεύει ότι μέσα από συλλογικές διαδικασίες και οριζόντιες δομές μπορεί να το καταφέρει.

Ως σχήμα επιλέγουμε να δραστηριοποιούμαστε στο στέκι στο Βιολογικό και να πραγματοποιούμε εκεί τις σταθερές μας συνελεύσεις. Κι αυτό γιατί το στέκι για μας είναι μια κατάληψη ανοιχτή που αντιτάσσεται στην κανονικότητα των αιθουσών και τις εμπορευματικές λογικές, καθώς μέσα σε αυτό συναντιόμαστε για να ανταλλάζουμε ιδέες και προβληματισμούς και δρούμε στηριζόμενοι στις μεταξύ μας ισότιμες σχέσεις.

Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε «από τα κάτω» σε όποιον φοιτητικό, εργατικό, αντιφασιστικό αγώνα επιχειρεί να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Στην κρίσιμη αυτή κοινωνικοπολιτική καμπή επιλέγουμε συνειδητά να μην επηρεαστούμε από τη μιζέρια και το φόβο που μας πασάρουν κράτος και ΜΜΕ και να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Κι αυτό αντιλαμβανόμαστε ότι μπορεί να επιτευχθεί με την ενεργή συμμετοχή όλων μας στα ζητήματα που μας αφορούν. Στην τελική αν αγωνίζεσαι μπορεί και να χάσεις αν δεν αγωνιστείς έχεις ήδη χάσει.

για τις 16 συλλήψεις την 17/11 στο Α.Π.Θ

και την καταστολή της απεργίας των εργολαβικών εργαζομένων στις 30/11

Πράξη 1η:

Μέσα στην γενικότερη πολιτική και κοινωνική κατάσταση των τελευταίων μηνών, με την όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση κομματιών της κοινωνίας και την εντεινόμενη επίθεση κράτους και αφεντικών στα κεκτημένα των αγώνων, η πορεία της 17/11 υπήρξε μία ακόμη αφορμή να βγει ο κόσμος στον δρόμο και να δείξει την εναντίωσή του σε αυτούς που τον καταπιέζουν. Η διαδήλωση των περίπου 20.000 ατόμων κάθε άλλο παρά επετειακή ήταν, καθώς σήμερα η επίθεση που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα είναι υπαρκτή και όλο και πιο έντονη.

Σύμφωνα με τα τότε δεδομένα οι περίπου 650 εργολαβικοί εργαζόμενοι του Α.Π.Θ. διένυαν τον δεύτερο μήνα απεργίας. Έχοντας καταλάβει το κτήριο της πρυτανείας απαιτούσαν εκτός από τα δεδουλευμένα τους, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, χωρίς εργολάβους και μεσάζοντες. Πολλοί/ες από εμάς, από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα τους. Έτσι το βράδυ στις 17/11 μετά την πορεία πολλοί φοιτητές μαζί με εργολαβικούς εργαζόμενους, επιλέξαμε να συγκεντρωθούμε έξω από το κτήριο της πρυτανείας για να προστατεύσουμε την απεργία από οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επίθεση θα μπορούσε να δεχτεί. Την ίδια στιγμή, κόσμος που δεν συμμετέχει στους αγώνες και δεν έχει σχέση με τις πολιτικές διαδικασίες αυτών επιτίθεται σε μια από τις εισόδους της ΔΕΘ με αποτέλεσμα την εισβολή των ΜΑΤ στο Α.Π.Θ. Η πρόθεση των μπάτσων να στραφούν προς την πρυτανεία, τους απεργούς εργολαβικούς και τον κόσμο που συγκεντρώθηκε εκεί, ήταν σαφής. Έτσι, μετά από σύγκρουση συλλαμβάνουν και χτυπούν βίαια στον χώρο του πανεπιστημίου, μετά από πολλά χρόνια, 16 συναγωνιστές 5 εκ των οποίων κατέληξαν στο νοσοκομείο.

Πράξη 2η:

Στις 27/11, ενώ οι κινητοποιήσεις των εργολαβικών βρίσκονται σε εξέλιξη και η κατάληψη της πρυτανείας συνεχίζεται, ανακοινώνεται η εισαγγελική εντολή για επέμβαση της αστυνομίας στο κτήριο της διοίκησης. Από την πρώτη στιγμή κόσμος αλληλέγγυος στον αγώνα συγκεντρώθηκε στην πρυτανεία για την περιφρούρησή της. Για το ίδιο όπως και το επόμενο βράδυ αρκετά άτομα μαζί με απεργούς παραμένουν στο κτήριο και η εισαγγελική απόφαση δεν πραγματοποιείται. Ωστόσο τα ξημερώματα της Παρασκευής 30/11, με μια σύντομη επιχείρηση, η αστυνομία εισβάλει για 2η φορά στο πανεπιστήμιο και συλλαμβάνει 11 εργολαβικούς εργαζόμενους μέσα στην κατάληψη της πρυτανείας.

Σε όλα αυτά η στάση της πρυτανείας ήταν άκρως προκλητική και συνυπεύθυνη. Τόσο για τα γεγονότα της 17/11, όπου μια μέρα πριν την εισβολή ανακοινώνουν προβοκατόρικα πως για οτιδήποτε συμβεί στα πανεπιστήμια θα ευθύνονται οι εργολαβικοί εργαζόμενοι λόγω της κατάληψης τους, ενώ την επόμενη “δηλώνουν αλληλέγγυοι στους συλληφθέντες φοιτητές”. Όσοκαι για το γεγονός οτι οι ίδιοι κάλεσαν τον εισαγγελέα να επέμβει στις 27/11. Είναι αξιοσημείωτο πως κατά την εκλογή του πριν λίγα χρόνια ο πρύτανης και το συμβούλιό του, διατυμπάνιζαν πως θα κάνουν ο,τι μπορούν για να διώξουν τους εργολάβους από το ΑΠΘ. Τώρα την περίοδο που λάμβανε χώρα ο μεγαλύτερος αγώνας των τελευταίων ετών ενάντια στο εργολαβικό καθεστώς, οι ίδιοι οργάνωναν απεργοσπαστικές εκστρατείες καθαρισμού, συμμετείχαν στη μιντιακή λασπολογία και πρωταγωνιστούσαν στην καταστολή του αγώνα των απεργών. Αυτές οι κινήσεις τους δεν μαςεκπλήσσουν. Άλλωστε ποτέ μας δεν πιστέψαμε τα κούφια λόγια τους και την υποτιθέμενη έγνοια τους για τα οφέλη των φοιτητών και των εργαζόμενων.

Το άσυλο ως κέντρο αγώνα

Το άσυλο για μας δεν είναι μια απλή ιδέα. Είναι ένα πολιτικό κεκτημένο που γεννήθηκε μέσα από διαρκείς αγώνες σε μια περίοδο πολιτικών αναταραχών και εξεγέρσεων. Έτσι με όπλο αυτό, τα πανεπιστήμια μετατράπηκαν σ’ ένα χώρο που στεγάζει διάφορες πολιτικές και πολιτιστικές ομάδες καθώς και στέκια με κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα. Σ’ έναν χώρο που επιδιώκουμε να γεννιούνται κοινωνικοί αγώνες ενάντια στην απάθεια και στην τρομοκρατία που θέλουν να μας επιβάλλουν. Το άσυλο τώρα όσο ποτέ είναι επίκαιρο και αναγκαίο. Τώρα που σ’ αυτό εξελισσόταν για 2 μήνες ο σημαντικός και δίκαιος αγώνας των εργολαβικών εργαζομένων του ΑΠΘ. Τώρα που κάθε φωνή αντίστασης καταστέλλεται βίαια. Δεν θα μας φιμώσουν ούτε στιγμή.

Δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε την παραμικρή έκπτωση στη δράση μας. Όποιοι και αν συμβάλλουν στην καταπίεση μας, από το κράτος, τους μπάτσους και τους πρυτάνεις μέχρι τους καθηγητές και τους εκάστοτε φοιτητές που θέτουν εμπόδια στον αγώνα μας, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Με την ενεργή συμμετοχή όλων μας στα ζητήματα που μας αφορούν εντός και εκτός του πανεπιστημίου, μπορούμε να βγούμε πιο δυνατοί και να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 16 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 17/11/2012

Όλοι στα δικαστήρια την τετάρτη 19/12 στις 11:00

 Σχολεία δίχως βιβλία και δασκάλους, σχολές στα πρόθυρα διάλυσης, νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και γάζες, φαλιρισμένες επιχειρήσεις, χιλιάδες άνεργοι- αστεγοι, ελαστικά ωράρια , μαύρη εργασία, εξαθλιωμένοι μετανάστες, εκφασισμός της κοινωνίας και ρατσιστικές επιθέσεις, καθημερινή τρομοκρατία στα δελτία ειδήσεων. Για κάποιους παγιωμένες καταστάσεις, για κάποιους άλλους αφορμές να ξεσηκωθούν και διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

 Κάτι βρωμάει στο Α.Π.Θ. …

Ένας μήνας έχει περάσει από τότε που οι εργολαβικοί εργαζόμενοι του πανεπιστημίου μας απεργούν, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους για τους τελευταίους δύο μήνες καθώς και την επαναπρόσληψή  τους με νέες συμβάσεις μετά τη λήξη των τωρινών. Οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε κατάληψη της πρυτανείας και μονοήμερες  καταλήψεις διαφόρων σχολών (ΝΟΠΕ, ΣΘΕ, Φιλοσοφική).  Ήδη 52 από αυτούς ουσιαστικά απολύθηκαν στις 18/10 καθώς οι συμβάσεις τους έληξαν και δεν υπάρχει πρόθεση για άμεση ανανέωση τους.

Οι εργολαβίες δεν εμφανίστηκαν τώρα στο πανεπιστήμιο. Εδώ και πολλά χρόνια το Α.Π.Θ. αναθέτει σε αυτές, υπηρεσίες απαραίτητες για τη λειτουργία του όπως καθαρισμός, τεχνική υποστήριξη, σίτιση κ.α. Η ανιδιοτέλεια βέβαια δεν είναι το χαρακτηριστικό αυτών των εταιριών. Μεγάλα κέρδη στις τσέπες των εργολάβων, χαμηλοί μισθοί και ελλιπής ασφάλιση για τους εργαζόμενους, ελαστικά ωράρια και απλήρωτες υπερωρίες… Και για αυτούς που υψώνουν την φωνή τους η απάντηση είναι δολοφονικές επιθέσεις ( βιτριόλι στο πρόσωπο της Κ.Κούνεβα 22/12/2008 ).

Τις τελευταίες μέρες έγινε αντιληπτό σε όλους μας πόσο σημαντικοί είναι οι εργαζόμενοι αυτοί για την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου. Σκουπίδια σε όλο το πανεπιστήμιο και τουαλέτες σε άθλια κατάσταση συνθέτουν την απελπιστική εικόνα των τελευταίων ημερών. Έτσι κάποιοι/ες φοιτητές/τριες και καθηγητές πήραν την πρωτοβουλία να καθαρίσουν, «καθαρίζοντας» έτσι το μοναδικό μέσο πίεσης αυτών των ανθρώπων. Δεν είναι ότι εμάς μας αρέσει να πατάμε πάνω σε πλαστικά ποτήρια και μισοτελειωμένες τυρόπιτες, αλλά καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα εθελοντικά τάγματα καθαρισμού μόνο πίσω πάνε αυτό τον αγώνα. Οι άνθρωποι αυτοί αγωνίζονται για τα αυτονόητα, για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή καθημερινότητα στις οικογένειές τους, ρισκάροντας να απολυθούν. Και δεν είναι μακριά μας. Είναι άνθρωποι που κινούνται στον ίδιο χώρο με εμάς και στη θέση τους μπορεί να βρεθεί ο καθένας μας.

Δεχόμαστε μια γενικευμένη επίθεση, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά και όχι με όρους ατομικούς ή συντεχνιακούς. Άλλωστε σε ένα σύστημα το οποίο καταρρέει είναι λάθος να πιστεύουμε ότι εμείς θα μείνουμε ανέπαφοι μέσω ατομικών λύσεων. Πρέπει να έχουμε τα αντανακλαστικά και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλους αυτούς που οι ζωές τους υποτιμόνται καθημερινά.

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ Α.Π.Θ.

————————————————————————————————-

  Νόμος Πλαίσιο…

              …Τον μπλοκάρουμε στην πράξη

Ο σχηματισμός των συμβουλίων διοίκησης αποτελεί το βασικό βήμα για την πλήρη εφαρμογή του Νόμου Πλαίσιο, ο οποίος μεθοδευμένα ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2011, τη χρονική στιγμή που μια άμεση αντίδραση των φοιτητών ήταν προφανώς πολύ δύσκολη. Το Σεπτέμβρη όμως, με απόφαση του συλλόγου φοιτητών Φαρμακευτικής το τμήμα μας τελούσε υπό κατάληψη για τρείς εβδομάδες με σκοπό να γίνει σαφής η εναντίωση μας στην εφαρμογή ενός ήδη ψηφισμένου νόμου. Τα συμβούλια διοίκησης θα αποτελούνται από εσωτερικά και εξωτερικά μέλη, καθώς και από έναν εκπρόσωπο του φοιτητικού σώματος. Στα εξωτερικά μέλη, ανήκουν άτομα-επιχειρηματίες που δεν έχουν καμία σχέση με την παιδεία, που βλέπουν το πανεπιστήμιο σαν μια ακόμα κερδοφόρα επένδυση. Και αφού σκοπός μια εταιρίας είναι το μέγιστο οικονομικό όφελος και το πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση για τους διάφορους επενδυτές, άμεση συνέπεια αποτελεί η καθοδηγούμενη σε επικερδείς τομείς έρευνα και η χρηματοδότηση μόνο συγκεκριμένων τμημάτων. Έτσι δεν μπορούμε να αποκλείουμε την πιθανότητα ότι ορισμένες σχολές, ακόμα και ολόκληρα πανεπιστήμια κινδυνεύουν να κλείσουν.

Μια ακόμα συνέπεια της εφαρμογής του νέου νόμου είναι η μείωση των δωρεάν συγγραμμάτων: Από την περασμένη χρονιά στη σχολή μας δε δίνονται σημειώσεις μαθημάτων και εργαστηριακές σημειώσεις. Επίσης, στα μαθήματα που αποτελούνται από δυο τόμους βιβλίων οι φοιτητές μπορούν να αποκτήσουν μόνο τον ένα. Η εντατικοποίηση των σπουδών και των ζωών μας είναι πλέον γεγονός. Διαγραφές στα ν+2 χρόνια φοίτησης, μαθήματα χειμερινού εξαμήνου που εξετάζονται μόνο τον Ιανουάριο και αντίστοιχα εαρινού εξαμήνου μόνο τον Ιούνιο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το ότι πλέον πολλοί από μας αναγκάζονται να εργαστούν για να τα βγάλουν πέρα μακριά από το σπίτι τους. Δεδομένα που πολύ πιθανό να τους στερήσουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης των σπουδών τους.

Το να αναγνωρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη ενός προβλήματος δεν αρκεί. Είναι όμως μια αρχή. Δεν είμαστε απλοί θεατές στην εξέλιξη της ιστορίας. Είμαστε ζωντανά κομμάτια της και μπορούμε με τις πράξεις μας να αλλάξουμε τη ροη της. Αν δράσουμε συλλογικά θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε τα δεδομένα. Να διαμορφώσουμε τη ζωή μας όπως εμείς θέλουμε και όχι όπως μας την επιβάλλουν.

 ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟ

ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 8:00 το πρωί ΤΕΤΑΡΤΗ 24/10 και ΠΕΜΠΤΗ 25/10

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε…(?)

Την Πέμπτη 10/5 φοιτητές και φοιτήτριες καταλάβαμε τυπογραφικές υποδομές του ΑΠΘ και συγκεκριμένα το κατάστημα του λογότυπου σαν μια πρώτη κίνηση ενάντια στις περικοπές συγγραμμάτων. Το εγχείρημα ήταν ανοιχτό σε όσους φοιτητές και φοιτήτριες είχαν την πρόθεση να συμμετέχουν. Τυπώσαμε βιβλία, σημειώσεις, εργαστηριακούς οδηγούς, κώδικες που έχουμε ανάγκη χρησιμοποιώντας τη γραφική ύλη και τα μηχανήματα του πανεπιστημίου γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες να πληρώσουμε το κόστος της φοίτησής μας. Συναντιόμαστε εδώ και καιρό για το ζήτημα των συγγραμμάτων. Στηριγμένοι στις μεταξύ μας ισότιμες σχέσεις, συλλογικοποιηθήκαμε και δράσαμε για να αποκτήσουμε τα συγγράμματα που μας κόβουν.

Μια μικρή προσπάθεια αποτίμησης της δράσης…

Continue reading →

Κατάληψη τώρα στο λογότυπο!!!

Γιατί τα θέλουμε όλα!!!

Σήμερα Πέμπτη 10/5 το πρωί φοιτητές και φοιτήτριες καταλάβαμε τυπογραφικές υποδομές του απθ Continue reading →

Σκέψεις για τα βιβλία που λιγοστεύουν

Στις 18.5 τελειώνει η περίοδος υποβολής και παραλαβής των συγγραμμάτων. Φέτος όμως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα καθώς δεν θα αποκτήσουμε όλα τα απαραίτητα για κάθε μάθημα βιβλία, αλλά ένα απ’ αυτά. Πολλοί απολογητές της εν λόγω κατάστασης έσπευσαν να την υπερασπιστούν λέγοντας για παράδειγμα ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα αποκτήσουμε κριτική σκέψη ή ότι μπορούμε να πιούμε λιγότερους καφέδες για να πληρώσουμε τα βιβλία. Ωστόσο, για εμάς σκοπιμότερο θα ήταν να την αξιολογήσουμε με γνώμονα τις δικές μας ανάγκες , δεδομένα και επιθυμίες.

Continue reading →

www.auth.gr\download\ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ.pdf

Δωρεάν σίτιση, δωρεάν στέγαση, δωρεάν συγγράμματα… Οι παροχές αυτές που κάποτε θεωρούνταν δεδομένες σήμερα όλο και περισσότερο απομακρύνονται από την σφαίρα του πραγματικού. Ήδη οι περισσότερες πανεπιστημιακές λέσχες σ’ όλη τη χώρα έχουν μετατραπεί σε κερδοφόρες ιδιωτικές επιχειρήσεις και oι φοιτητικές εστίες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών είτε επειδή δεν επαρκούν ή γιατί υπολειτουργούν. Σα να μην έφτανε αυτό, από την φετινή χρονιά μας ζητείται να πληρώνουμε για βιβλία, σημειώσεις ακόμα και κόλλες αναφοράς. Καταστάσεις όπου συμφοιτητές κανονίζουν να πάρουν διαφορετικούς τόμους για να καλύψουν την ύλη, ενώ άλλοι αναγκάζονται να πουλήσουν/ανταλλάξουν παλιά βιβλία για να πάρουν τα επόμενα, πριν από κάποια χρόνια θα φάνταζαν τουλάχιστον αστείες.

Συγκεκριμένα, σε περίπτωση που ένα μάθημα αποτελείται από 2 ή παραπάνω τόμους τότε δωρεάν δίνεται μόνο ο ένας, ενώ για τους άλλους καλούμαστε να πληρώσουμε. Αυτό έχει ήδη δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα σε σχολές όπως στην Ιατρική και τη Νομική, όπου τα περισσότερα μαθήματα είναι δίτομα και τρίτομα. Αλλά και στη σχολή μας αντιμετωπίζουμε αντίστοιχα προβλήματα. Ενδεικτικά στη Βοτανική και τη Φαρμακοκινητική δικαιούμαστε μόνο τον 1 από τους 2 και 3 τόμους που είναι απαραίτητοι. Βιβλία για ειδ. Φαρμ. Τεχνολογία Ι και Βιοφαρμακευτική μοιράστηκαν μόνο σε λίγους. Ενώ οι εργαστηριακοί οδηγοί σε μαθήματα όπως οι οργανικές χημείες, οι σημειώσεις των καθηγητών όπως και οι φροντιστηριακές σημειώσεις πλέον υπάρχουν μόνο στο διαδίκτυο, ενώ μέχρι τώρα διανέμονταν δωρεάν.

Πολλοί λοιπόν φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν φωτοτυπίες που κοστίζουν αρκετά καθώς ούτε η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι δεδομένη για όλους, ούτε η ανάγνωση 100+ σελίδων σε μια οθόνη είναι εύκολη. Και ενώ μας λένε πως δεν υπάρχουν χρήματα για βιβλία, ταυτόχρονα βλέπουμε να σπαταλούνται τεράστια ποσά για συστήματα ασφαλείας των κτηρίων, για τον εξωτερικό φωτισμό του ΑΠΘ και σε εργολάβους (μεσάζοντες μίσθωσης εργαζομένων) που αναλαμβάνουν σχεδόν όλες τις υπηρεσίες στο πανεπιστήμιο (φύλαξη, λέσχη, καθαρίστριες κλπ).

Η βαθμιαία κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων εντάσσεται στην συνολικότερη επίθεση που δέχεται η παιδεία και αποτελεί κομμάτι του νόμου υπ’ αριθ. 4009. Ο νόμος αυτός είναι ο ίδιος που προέβλεπε την πλήρη κατάργηση του ασύλου, την άμεση συσχέτιση της διοίκησης του πανεπιστημίου με επιχειρηματίες προς όφελος των τελευταίων, την επιβολή του ορίου φοίτησης σε ν+2 έτη και άλλα μέτρα που στόχο έχουν την εντατικοποίηση της καθημερινότητας των φοιτητών και την απομάκρυνσή τους από κάθε συλλογική κοινωνική και πολιτική δράση. Ενάντια στην ψήφιση και εφαρμογή αυτού του νόμου αγωνιστήκαμε στις καταλήψεις του Σεπτέμβρη. Ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί καθώς όλο και περισσότερα κομμάτια του πάνε να εφαρμοστούν. Ο νόμος αυτός, δεν μας πλήττει μόνο ως φοιτητές αλλά και ως μέλη μιας κοινωνίας που δεν ανέχονται μια παιδεία εμπόρευμα.

Για μας το να πληρώνουν οι φοιτητές για τα συγγράμματά τους είναι, εκτός των άλλων, ένα ακόμη μέσο με το οποίο διαμορφώνεται στη συνείδηση του κόσμου ένα πανεπιστήμιο με όλο και λιγότερες δωρεάν παροχές. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο η γνώση αποκτά χρηματικό αντίτιμο και μετατρέπεται σιγά σιγά από δικαίωμα σε προνόμιο αυτών που μπορούν να την αγοράσουν. Πιστεύουμε ότι για μια κοινωνία η γνώση είναι πολύ σημαντικό όπλο στα χέρια των καταπιεζόμενων και για αυτό θα παλέψουμε όχι μόνο για να σπάσουμε και να εμποδίσουμε οποιουδήποτε φραγμό της θέτουν εντός του πανεπιστήμιου, αλλά και για να είναι αυτή προσβάσιμη από όλη την κοινωνία.

Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ